tarih değişti, neresindeyiz?

Eskiden kendimi ifade ediş şekillerime baktığımda; çok fazla çeşitlilikle kendimi olabildiğince fazla kez ayrıntılaştırarak, tamamen şeffaf, dolayısıyla kısmen savunmasız bıraktığımı otuzlu yaşlarımda anlıyor olmanın verdiği mağrurluğa biraz sinirlenmiyor değilim aslında. Ama işte, gelgelelim ben hep böyleydim de aslında.. Hep fazlaca eleştirirdim kendimi, çok değil yirmidört saat öncelerime takılarak.

Ve o yüzdendir ki, her neye kızıyor idiysem, önüne geçemeyeceğimi içten içe farkında olmadan bilmemdendi. 

Şimdi sadece tek bir cümle titriyor kafamın içinden kulaklarıma kadar ve ben sadece sürükleniyorum.

"Oysa düne kadar gülüyorduk.."