21 Ocak 2013 Pazartesi

1200 lira ne çok.

Evde kalınca içim çok buruk bu ara. Evlere sığamıyorum. Dışarı çıkmakta gelmiyor içimden hoş, ama bi şekilde bişeyler zarar veriyor bana. Çok yıpranmışım. Yaptığım iş aslında hiç de o kadar kolay değilmiş.
Aslında 2 senedir o kadar da çabalayamıyormuşum. Hep ayağımda bağlı taşlar varmış. Onlardan bir bir kurtulunca hem eksik hem fazla hissediyor insan, anladım.
Şimdilerde çok yorgunum ama bişeyler koyuluyor ortaya. En azından çabalıyorum bu defa tam hakkıyla. Ama gerçekten yorgunum. Değişiyorum. Haklarımı da kendimi de herşeyin en önünde tutmaya başladığımdan beri iyiyim çoğunlukla. Kötü olduğum zamanların 'ben'imle alakalı olan kısımlarıyla da ilgileniyorum..
Hayatı hem kolaylaştırıyorum hem de zorlaştırıyorum.
Kendime notlar düşüyorum, umursamıyorum, önceliklerimle ilgileniyorum.
Ama yetmiyor, içimdeki huzursuzluk gitmiyor. İçim bulanıyor. Bi kaç gündür vücudum sinyal veriyor.
Ağır geliyor.
Hafifletiyorum, yoruluyorum.

Evdeyim, evde olmak istemiyorum, canımsa çok sıkkın.