5 Kasım 2013 Salı

Çok yorgun hissediyorum. Her konuda aptal yerine konmayı sindiremiyorum.
Bu güne kadar yalan söylememeye çalıştım. Söylediğimde ya elime, yüzüme bulaştırdım ya da gidip 'yalan söyledim' dedim. İçime hiç sinmedi,özür diledim.
Biri hakkında kötü düşünmeden önce kendimi eleştirdim, sonra ona göre tepkiler verdim ya da vermeye çalıştım. Çileden çıkmadıkça kimseyi ne kırdım, ne de kin tutup intikam aldım..
İnce düşünmem gereken hemen herkonuda fazlasıyla düşündüm. Düşünemediğimde yine kırdıysam özür diledim, gönül aldım. Hiçbirşeyi kimseye ya da hiçbirşeye karşı bahane yapmadım, kullanmadım.
Seviyorsam gerçekten sonuna kadar çok sevdim. Hiç bi konuda onur gurur yapmadım, sarıldım sonuna kadar. Sevmiyorsam uzak durdum. Üzüldüğümde gerçekten üzüldüm, üzülmüyorsam - mış gibi yapmadım.Duygularımı hiç ötelemedim. O an yaşadım ne hissediyorsam..
Adaletli davranmaya çalıştım, hakverdim, yanıldığımda kabul ettim, başımı eğdim.
G*tüm başım hiç oynamadı. Zikrim fikrimle hep bir oldu.
Bunların hiçbiri benim en azından kötü biri olmayışıma yetmedi.
Ya fesat oldum ya kötü kalpli.
İnsanların ne söylediğini önemserim ben evet. Çünkü kıymet veririm. Herşeyden önce kendime kıymet veririm de o yüzden.
Ben kaldırmaıyorum bu kadar yalanın ortasında kalmayı. Sindiremiyorum yalancı olmayı. Değilim çünkü.
Haksızlığa gelemez kimse. Ben de gelemiyorum.  Hele de gerçekten defalarca günahım alınmasına rağmen hala suçlanıyorsam.
Kimseyi kandırmadım. Hayatımın hiçbir döneminde.
Açık kalpli olmaya çalıştım.
İnandıklarım uğruna çok koştum, direttim.

Çok haksızlık yaptı herkes. Çok fazla. O kadar fazla horgörüldüm ki yeni tanıdığım insanlar o kadar çok kişinin hrgörüşü yüzünden yargılar hale geldi. Koyun gibi 'hangi taraf fazlaysa odur doğru' hesabı..

Çok sevdiklerim var. Ama çok sevmiyorlar. Hatta sevmiyorlar. Olsun , sevsinler diye sevmedim ben, önemi yok.
Ama kırmayın da. Haketmiyorum çünkü. Unutulmayacak şeyler bırakmayın aklımda. İnsan yine bastırır bu yaşadıklarını da, birikir unutulmayan herşey. Biriktirmeyin. Çok doluyum.
Çok zor değil biraz ince düşünmek. Birazcık.

Yeterince kırdınız, üzdünüz, ağlattınız.
Daha ne derdiniz? Sesimi çıkarıyorsam bi durun düşünün kırmadan önce.

Yeterince yalnız kaldım. Yalnız bıraktınız. Umrunuzda değil tamam, göstermek..
Ayıp değil mi daha fazlası?
Söz vermeyin, tutmayacaksınız.

Üzüldüğünüzde en kötü ihtimalle aileniz yanınızda ya.
Benim her bi parçam ayrı bi yerde. Hiç aile olamadık.
Ben sıkışınca yine yalnızım, yapmayın. Unutulmayacak şeyler bırakmayın aklımda.
Sizi sevdiğimle kalayım. Beni tanıyorsanız, güven verin. Hayal kırıklığına ihtiyacım yok.


Duygu sömürüsü diyen bile var. :)
3 sene öncemi bilen var mı? O zamandan beni tanıyan..
Gerçekten nelerin değiştiğini, ne kadar fazla değiştiğimi görmüyor musunuz?

Bazı sezgilerim çok kuvvetli. Aklıma ne geldiyse, başıma geldi.
Yine hissediyorum ne olacağını. Bu biter de, ya sonrası? Yine başa sarmak çok korkutucu.
Aslında bu defa başa sarılmayacağını bilmek.
Kendimi bu kadar çiğnemek acıtıyor. Bi başkasının da çiğnemesi anlatılamaz.

Başka ne desem bilemiyorum.
Ağlamak bile rahatlatamıyor.Ellerini hep yanağımda bulacağım biri bie yok. Hep karşımda herkes.
Çekip gidesim var.