"Kalbimi güzelce kırmana, derin bir iz bırakman için büyük bir hevesle izin veriyorum.."

—	Evet, ben dedim. İyi b*k yedim.

Gideni var.

Huzuru bulmaya çalışan "kafası karışık" insanlara huzur vermeyin. Eğer böylesine kaçacaksanız..
Bombalar patlıyor, yarın biz de eksilebiliriz. Yapmayın.

Günaymış benenah.

Yaklaşık mart ayından bu yana hayatımı kökten değiştirmeye gittiğim bu dönemde, tanıştığım herkesi neden bu kadar çok sevdim diye kendimi sorguluyorum şuan. Saat sabahın 9'u ve ben sadece 4 saat kadar uyudum sanırım. Kafam çok yorgun, dinlendirmek için hergün içiyorum ve bu durum ne kadar daha böyle sürer merak içindeyim. Saldım da ama bi yandan.

Hayatımı düzenlemeye çalışırken fazlaca yormuşum kendimi bi kaç aydır. Yeni farkediyorum. Yaklaşık 1 aydır b*k gibiyim afedersiniz, ama elimden gelen bi b*k yok. İnsanlara hemen alışmam, bi anda çokça sevmem, bunlar kötü şeyler mi yoksa olması gereken mi bilememekle birlikte, hem getirisi hem götürüsü oluyor. Ama şu var ki; hayatımda son 3-4 aydır olan olaylar beni inanılmaz kırdı. Hatta biten ilişkimle alakalı yaşadığım herşey bunun yanında küçücük kaldı. İnsanlar kırdı. Ve buna ben tüm içtenliğimle kendim, bile bile izin verdim. Yine.. Asıl koyan şeyse; o insanları çok sevdim.
Hayatıma bi anda girip bi anda çıkıverdiler. Nasıl ve neden oldu hiçbir fikrim yok. Bence onlara sorsan da yoktur bu derecesinin nedeni. Ortada bi neden yok çünkü.Varsa da, benim haberim yok olmalı.

Cicim ayını bile adamakıllı geçiremediğimiz halde çok huzurluyken,  neden böyle bi anda gidiverdiniz?
Nasıl?
Sevdiklerim hep gidecekler benim galiba. N'apalım.

Hergün konuştuğunuz ilk insanın, şuan aranacak son kişi olması durumu en can sıkıcısı. Herşey o kadar güzeldi ki. O kadar özledim ki.

Anlayamıyorum.Çok üzgünüm. Ve geçmiyor.

tamam da;

Bi insan sadece gördüğü birine aşık olabilir mi?
Ben inanmıyorum.

Gördüğüne aşık olmak. Allahallah yani. Hay allah.?

Olur mu lan öyle şey?!
Çalakçalakkonuşmayın bi gidin yüzünüzü gözünüzü yıkayın, açılın. 
Olmadı bi kahve herşeyi çözer. Vallahi bak. Çok da şeapmayın yani.

Bi değişik haller içindeyim.

Kafam o kadar karışıyor ki bu ara; biriyle konuşurken cümleleri birkaç defa tekrarlatmak durumunda kalıyorum. Kafa sürekli düşünüyor bişeyleri, ben değil. Ama durduramıyorum da.

Mutluyum, huzurluyum, sinirli ve ya olumsuz herhangi bir duyguya sahip değilim. Herşey tamam.
Yine de bi yerlerde bişeyler mi eksik, yoksa ben mi çok ayrıntıcıyım da geneli kaçırıyorum bilemiyorum.

 Bestelerime yöneldim, kendimi, iç sesimi ve kalbimi dinliyorum. Güzel şeyler olacak, biliyorum. Ama artık olan kısma gelmek için delirme modundayım da bi yandan. Aslında Sezen Aksu kadar delirsem yeter. İşime gelir. Ya da Yıldız Tilbe de olur mesela. Coğoşolur hatta. İnceden delirdiğimi söylemiş miydim? Hımm, evet.

Bi de kilo alma evresi ne sıkıcı be. Baydım, bıkDım yeminle.

Denize de giremedik daha. Hep ondan aslında. Bi tekne turu güzel olabilirdi mesela, ama kalabalık olmayanından. Hatta 5-6 kişi bi tekneyi gece kiralasak mesela. Falaaaan.

O değil de, hayat çoğacayip be. Hiç yok, sonra herşey var falan. Kafalar karışık. Hooop lolipop.

Hadi sen bi çay koy canımın içi, ben de sarma tütünden bi sigara sarayım, içer miyiz?