8 ay sonra ilk defa yalnız hissediyorum,teşekkür ederim alıştırdın ve yokoldun.sorun değil insanoğlu yenilenir,başka alışacak şeyler bulur..
Bana öyle bi sebep vermeliydin ki bugün, seni bi ömür karşındakilere,karşımdakilere savunabileyim.Gücüm yok,beni yıkan sensin.Önemini yitirdi,sebebi sensin.Haftalardır bu haldeyim,bekledim,"gerçek bu ,huzur yaratır." dedim.Bugün 3 gün önce inşasını bitirdiğim tek kalemi başka yöne bakarken sırtını dayayıpta yıktın.Bugün bununla alakalı sakladığım son gözyaşı hakkımı da akıttın.Ben artık hayatımın geri kalan bölümü için belki ,olsun, seni değil mutlu olmak için bekliyorum.Keşke seni istediğim bu haybeye geçen zaman içinde ne kadar önemli olduğunu anlayıp gerçek çabalar sarfetseydin,yenilmez olabilirdik.Görüyorum "sensiz devam edemem" şeklinde "hayat?!" ına devam edişini.Mutlu ol da işe yarasın bari,verdiğin sözleri unuturum ben,sorun değil.. :)
'Düş'süz kaldın çocuk adam,Hadi hoşçakal.
