Sevgi gösterisi hariç, hiçbir şeyin abartılısına güvenmiyor, samimi bulmuyorum. Hele duygularını abartarak anlatanları -denesem bile- asla ciddiye alamıyorum.
Davranışıyla çelişen her şey; aslında yok.
Abartma isteği de buradan doğuyor bence zaten; varolmaya çalışmak..
Varolmaya çalıştığını kendine kanıtlama çabası ters çalışır;
çaba, kişiyi olgu olarak tamamen siler ve görünmez kılar.
Kişi algılanmadığında;
yoktur.
Ben mesela, olduğum kadarımın fazla geldiği kimseye yük etmem kendimi..
